Prawo Unii Europejskiej jest tworzone w 24 językach urzędowych, które wzajemnie się przenikają i oddziałują na siebie. W rezultacie prawo europejskie może być inaczej rozumiane w Paryżu, a inaczej w Warszawie czy Helsinkach. Różnicom językowym przyjrzała się dr Agnieszka Doczekalska z Katedry Prawa Międzynarodowego i Prawa Unii Europejskiej Akademii Leona Koźmińskiego (ALK) w Warszawie, autorka książki pt. “Język prawny w tworzeniu i transpozycji prawa Unii Europejskiej. Procesy hybrydyzacji”.

Z badań dr Doczekalskiej wynika, że barierą w tworzeniu wspólnego prawa jest używanie wyrażeń niespotykanych w innych językach.

Może wręcz dochodzić do sytuacji, gdy obywatel, który postępuje zgodnie z prawem w ojczystej wersji, w przypadku różnic między wersjami językowymi w rzeczywistości narusza prawo unijne – tłumaczy badaczka z ALK i podaje przykład: Jeżeli w unijnym akcie znajduje się określenie „actually”, przetłumaczymy je jako „rzeczywiście” czy „faktycznie”. Ale już po polsku możemy spotkać następujące wersje tłumaczenia: „aktualnie”, „obecnie”. Nawet jedno słowo może zmienić rozumienie aktu, a co za tym idzie egzekwowanie prawa – zaznacza naukowczyni.

 

jp