Innowacja naukowców Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach „Włóknina opatrunkowa i sposób wytwarzania włókniny opatrunkowej” może stanowić alternatywę dla aktualnie stosowanych pasywnych i aktywnych opatrunków. Wynalazek jest przedmiotem postępowań przed Urzędami Patentowymi – polskim i europejskim – informuje uczelnia.
Wykorzystanie metody elektroprzędzenia pozwala na wytworzenie produktu, w którym aktywny składnik (propolis) stanowi integralną część nośnika. Poprzez regulację składu nośnika, mikrostruktury łańcucha, masy molowej, temperatury zeszklenia, grubości opatrunku oraz średnicy pojedynczych włókien, modyfikacji ulega mechanizm degradacji („rozpuszczania”) nanowłókniny.
Umożliwia to precyzyjne programowanie uwalniania substancji czynnej oraz określenie czasu, w którym opatrunek ma pozostawać na powierzchni rany. Ta możliwość eliminuje konieczność wymiany, a niekiedy zdejmowania opatrunku z częścią strupa – co wydłuża proces gojenia.
jsz
