Zespół naukowców z Wydziału Geologii Uniwersytetu Warszawskiego (UW) zbadał najstarsze odkryte dotychczas rafy strefy mezofotycznej na Gotlandii. 

Jak informuje UW, w wyniku analiz „odkryto duży kanał erozyjny będący strukturą sedymentacyjną łączącą płytkie i głębsze strefy ówczesnego zbiornika morskiego”. Wyniki badań ukazały się na łamach „Coral Reefs”.

Jednym ze środowisk, w którym rafy występują powszechnie, jest strefa mezofotyczna, zwana także strefą półcienia. Znajduje się ona zwykle na głębokościach rzędu 30–150 metrów. Jest to przedział głębokości, do których światło dociera jedynie w niewielkim stopniu, co wymusza charakterystyczne przystosowania ekologiczne zamieszkujących ją organizmów. 

Zespół geologów z UW pod kierunkiem prof. Piotra Łuczyńskiego zbadał sylurskie osady odsłaniające się na Gotlandii, odkrywając strukturę sedymentacyjną łączącą płytkie i głębsze strefy ówczesnego zbiornika morskiego.

Wyniki badań opublikowane na łamach „Coral Reefs” rzucają nowe światło na możliwy charakter procesu kolonizacji strefy półcienia. Struktury, takie jak odkryty kanał, występowały prawdopodobnie wzdłuż skłonów stref płytkich również w innych miejscach na świecie, stanowiąc połączenie ekosystemów płytkowodnych i mezofotycznych.

Więcej:
https://link.springer.com/article/10.1007/s00338-023-02416-1

jp